Post, post, post...en nog meer

Het is alweer ruim een halfjaar geleden, dat ik een bericht gepost heb, foei toch! Het behang zit er intussen aan, er zijn nog meer veranderingen gedaan in ons stulpje...manlief heeft de poten van de eet- en salontafels zwart geschilderd, zodat het een beetje bij de industriële look past...op zich vind ik wit mooier, maar dat is meer brocante stijl, en dat hebben we nu niet in huis.

We hebben eindelijk onze nieuwe kookplaat in de keuken, alleen moet er nog een nieuw granieten blad omheen...maar voor nu werkt het prima! We koken nu met turboboost! Dit gaat echt megasnel, je moet er bij blijven voor het beste resultaat! Als ik nu tot 5 uur aan het werk ben, is het niet pas half 7 voordat we een keertje kunnen eten...ik wil niet meer zonder inductiekookplaat!

Afgelopen zomervakantie zijn we voor het eerst met z'n drieën weggeweest. Onze oudste had de hele vakantie werk bij zijn stagebedrijf...dus hij heeft mooi geld verdiend. En aan het begin van onze vakantie (we zouden al een paar dagen later vertrekken, doordat oudste rij-examen moest doen.

En...hij heeft hem in 1 keer gehaald! Gelukkig maar, anders moest hij nog 4 weken met het OV reizen...ruim 2 uur heen en 2 uur terug, terwijl het met de auto net een halfuurtje is...Gelijk het rijbewijs aangevraagd, en 2 dagen later zat hij in moeders' auto! In 3 weken tijd even een slordige 3.000 kilometers gemaakt...het lijkt wel vakantie! Gelijk de 3e dag moest hij al naar Düsseldorf rijden, gelukkig samen met een collega, maar toch?! Hij heeft zijn vuurdoop wel gehad, dacht ik.

De jongste was dus alleen met ons op vakantie...vond 'ie natuurlijk niet zo gezellig, dus we hebben maar wat opgezocht wat hij leuk zou vinden...het RedBull museum bij Salzburg, bij mijn broertje en zijn gezin op de camping in Oostenrijk, met ons achten hebben we leuke dingen ondernomen, in Italië bij bekenden op de camping, waarvan de oudste bij onze jongste op school heeft gezeten, naar Venetië geweest, en natuurlijk kon zijn nieuwe speeltje niet ontbreken: een drone! Die heeft hij een paar keer gebruikt als het weer het toeliet. Al met al was het toch wel leuk zo zonder je grote broer, maar wel saai...ze kunnen niet mét, maar ook niet zonder elkaar!

Nu gaan ze beiden naar dezelfde school, en als oudste de auto mee mag, wil jongste ook wel graag meerijden, toch wel handig zo'n grote broer!

Op het moment ben ik bezig stukje bij beetje ruimte te creëren in mijn hobbyhok...dit stond propvol met van alles en nog wat...een kamer beneden, als je spullen hebt die even uit het zicht moeten, hup in het hobbyhok. Dus gehobby'd (is dat een goed woord?) werd er al een hele tijd niet meer.
Zojuist een hele stapel woonbladen opgeruimd (wel even nagekeken of er nog inspiratie bij zit...voor interieur of postdingen), die gaan naar een aantal personen toe. Yes!

Ik heb een paar weken geleden mijn hele zooi tapejes opgeruimd...wat ik wil houden hangt op broekhangers, 4 rijen onder elkaar (en ik zeg niet hoeveel hangers ik in gebruik heb ;-) ) en de rest in setjes aangeboden voor de liefhebbers op verschillende FB-groepen. Ze zeiden al, dat ik ze voor veel te weinig wegdeed, maar anders kom ik er nooit vanaf! Op een paar setjes na zijn ze allemaal naar nieuwe eigenaren toe! Yes!

Alle papieren zitten weer opgeruimd in een krat met hangmappen....de rest bij het oudpapier. Yes!

Manlief ziet niet echt, dat er opgeruimd is, maar er is toch zeker wat extra lucht in die kamer...het gaat niet snel, maar mijn knopje moet nog even goed om...ik gooi nog te weinig weg.

Oh ja! De loombandjes zijn ook van eigenaar gewisseld! Ik heb er 2 mensen blij mee kunnen maken, die mij een snailmail terug zouden sturen.
En een serie stempels van Bob de Bouwer, ook bij 2 nieuwe eigenaren terechtgekomen!
Ik had nog een hele serie landkaarten van de vakantie vorig jaar in Florida...dat zijn enveloppen geworden, en worden er vandaag 5 van verstuurd. Die stapel is ook weg!
En nog wat briefpapier van Harry Potter, en van poezen,  ook verdeeld over 2 keer 2 mensen.

Helaas komt er ook wel weer wat bij...en dat is post! En dat is leuk!
Even een aantal dingen, die afgelopen week binnenkwamen:

Bedankje voor de loombandjes

Een prachtige prent van de klaproos, die gelijk in een lijstje is gegaan, en nu bij ons in de gang staat (en nog een aantal klaproos-dingetjes

De G van een ABCsnail...geel, gezond, geluksmoment...

En nog een G, van een andere ABCsnail...gevangenis Veenhuizen...

Postcrossing-kaarten uit Duitsland, Rusland, België, USA, Tjechië en Frankrijk:

Pocketletters had ik nog niet eerder gemaakt, toch is het wel leuk om te doen...misschien toch maar wat vaker doen, is in ieder geval makkelijker op te bergen dan al die losse enveloppen, alhoewel een pakje enveloppen van 1 persoon ook wel wat heeft - met een strik/lint eromheen is het wel een treasure. Voor een swap hadden we 2 adressen opgekregen, de eerste en de derde heb ik ontvangen, de tweede heb ik 2x gemaakt, en aan 2 verschillende mensen verstuurd.

Van een aantal verschillende swaps nog een stapel kaarten ontvangen:

 

Dat was weer een hele stapel post...altijd leuk om post te krijgen!

Zo! Dat was weer een heel verhaal...nu de boel opruimen, en eten maken op onze snelkookplaat!

Tot de volgende keer!

Muurtje behangen...da's lang geleden!

Maham, je moet eruit komen, want oma komt zo...zoonlief om 8 uur 's ochtends, hij kent zijn oma blijkbaar nog niet zo heel goed...oma is een avondmens, dat zegt genoeg.

Maar er moeten nog wel wat voorbereidingen getroffen worden, voordat het behang aan de muur kan. Laatste restjes papier van de muur af, het is makkelijk om de vouwgordijnen eraf te halen, dan hangen die in ieder geval niet in de weg. De banen van het fotobehang even van elkaar af knippen is ook handig, en ik maak vast het behangplaksel...laat oma nu maar komen!

We hebben fotobehang met een stenen muur gekocht, alleen nu bestaat die uit 6 banen, en we hadden gehoopt dat we de stukken, die ertussenuit geknipt werden, op een andere plaats weer zouden kunnen gebruiken...helaas gaat dat grapje niet op, want dan wordt het stukjes bij beetjes aan elkaar, en we ergeren er ons kapot aan...gebeurt niet! Heb even uitgerekend, hoeveel banen we eigenlijk nodig zijn, zonder rekening te houden met wat eraf gaat...11 banen (heel of gedeeltelijk) mmm...dilemma: hetzelfde behang is er in een halve foto (van 3 banen), en dat zou op zich genoeg zijn, maar dan moeten we passen en meten, en ik heb wel door, dat hem dat niet wordt. Dus nieuwe rol besteld, slik...dat ben ik alweer vergeten (de prijs :-( ), maar dan wordt het wel weer mooi, de banen passen dan precies aan elkaar, en niets stukjes bij elkaar zoeken, alleen een naad van zo'n 20 cm. wat niet helemaal mooi aan elkaar past (vooruit, we hebben 2 kansen, of met de 1e baan beginnen, of met de 2e, we hebben speling). Helaas duurt het even voordat het binnen is, de verwachte datum is 24 februari...nu maar hopen dat het net zo snel is als de eerste rol...dan kunnen we dat afmaken.

Intussen is oma maar begonnen met ramen wassen, was buiten al gedaan, maar binnen stond er nog van alles voor. Ze had toch niets te doen, even een baan behang aanreiken en klaar, de rest kon ik alleen af...en die ramen moesten toch nog schoon. Ook alweer klaar! Gelijk even alle ramen gepakt, ook in de gang waar de lamellen nog voor moeten, is dat ook weer klaar! Met z'n tweeën gaat het toch veel sneller, en is het veel leuker!

En dan kijk je in de brievenbus, liggen er 2 enveloppen en een kaart uit Duitsland:

Postcrossing-kaart uit Duitsland

kaarten uit Florida

kaarten uit Ohio

Het zijn weer prachtige kaarten om aan mijn verzameling toe te voegen!

De tijd vliegt...megasnel!

Echt, dit is niet normaal! Mijn laatste bericht is van een halfjaar geleden...meer dan een halfjaar! ruim 6 maanden geen bericht geschreven...meer dan 29 weken...209 dagen zelfs!!!

En er is een hoop gebeurd: we zijn op vakantie geweest naar mijn zusje in Florida, de kids zijn een klas verder. Jongste heeft een werkweek naar Parijs gehad, zit nu in de examenklas. Oudste loopt stage, en zat hiervoor in Houten, Den Bosch, Amsterdam, Hannover, Parijs, Salzburg en Cannes...niet verkeerd! Alleen jammer dat zoiets maar een halfjaar duurt, en nu mag hij weer naar school.

We zijn 4 weken op vakantie geweest naar Florida! Vanuit Miami, waar we een aantal dagen verbleven, zijn we richting de Keys gegaan. Daar hebben we ook een dag of 4 gelogeerd, een heleboel ontdekt, fietsen gehuurd, de échte Key Lime Pie gegeten (heerlijk!), heerlijk relaxt! Toen weer terug, via de Everglades, waar we bij een Indianendorp de 'swamps' zijn ingegaan met een airboat, prachtig! En natuurlijk gaan we met de auto niet alle geijkte paden op, maar ook weggetjes waar het niet toeristisch is...dat is veel leuker, het zelf ontdekken. We zijn dus door de Everglades, via de Tamiami Trail -van Miami naar Tampa- aan de westkust omhoog gegaan. Nog een paar stops gemaakt, bij het MOSI (Museum of Science and Industry) was een expositie over de 3D-printer...en aangezien de jongste zijn sectorwerkstuk hierover wilde doen, zijn we daar natuurlijk gaan kijken. Toen kregen we het bericht (op een maandag), dat onze zwager de zondag erop voor 2 weken wegmoest, dus we zijn wat eerder hun kant op gegaan, het is veel gezelliger als je met zijn allen nog een aantal dagen kunt doorbrengen. Dus in 1 dag van Tampa naar Destin, waar ze woonden, het was een hele trip, maar goed te doen. Daar zijn we een week geweest, van alles gedaan, gezien, lekker geluierd, lekker gezwommen, zondag zwager naar het vliegveld gebracht, en maandag zijn we zelf weer verder getrokken.
Via Jacksonville weer terug naar de kust, de oostkust, en van daaruit naar beneden. Via -natuurlijk- Daytona Beach en Cape Canaveral richting Orlando, waarvandaan we weer zouden vertrekken. In Orlando zijn we ook nog een aantal dagen geweest, o.a. de parken van Universal Studios -geen Disneyworld etc.-, en na 4 weken was het weer uit met de pret. Maar het was HEERLIJK!!!! En de volgende keer, wanneer we hun weer bezoeken, zal dat in Californië zijn...ook niet verkeerd!

Na een week thuis, was het voor de kids ook weer gedaan met de vrijheid: jongste naar de examenklas, en oudste op stage bij een standbouw- decorbouw- interieurbouwbedrijf. 2 uur heen...8 uur beginnen...en 1,5 uur terug. Maar hij vond het helemaal geweldig, de collega's, de collega-studenten (4 stagiaires tegelijk), de reisjes naar Europese beurzen om stands op te bouwen, super!

Jongste heeft intussen een werkweek gehad naar Parijs, het was nog even de vraag of het wel door zou gaan, door de aanslagen destijds, maar dat hielden ze nauwlettend in de gaten. En ze zijn gewoon gegaan. Ook hij vond het geweldig! En dan vooral de laatste dag: Disneyland, toch nog! Er zijn mooie foto's, leuke filmpjes, en mooie herinneringen gemaakt.

En het werk gaat gewoon door, de trein dendert verder. We hebben met zo weinig mensen bijna geen tijd om bij te trekken. Maar het blijft druk, dat is het belangrijkste.

Thuis is de boel geschilderd, eindelijk. We hebben er lang tegenaan gehikt, eerst een paar jaar het huis te koop gehad, toen kwam er onverwachts een dure reis tussendoor, nu toch maar doorgepakt en januari fris begonnen met witte muren en zwarte kozijnen. Met een knipoog naar het industriële. Het is nog lang niet klaar, we willen de inrichting er ook op aanpassen, maar dat komt in kleine porties: nieuwe kasten, nieuwe gordijnen, een muurtje tegen de keuken met een boekenkast...tsja, je kan het maar 1 keer uitgeven.

Na 2 weken de schilder constant in huis te hebben gehad, en een week om weer een beetje orde in de chaos te scheppen, heb ik vandaag eindelijk weer eens een beetje de tijd gehad (en onverwachts toch nog wat meer tijd) om lekker creatief bezig te zijn. Alhoewel, het waren vooral gekochte kaartjes, die ik verstuurde, maar wel leuk verpakt met een briefje erbij. Ik had me omringd met een paar dozen met tapejes, en die heb ik overal opgeplakt, de kaarten verpakt in plastic zakjes, dat ziet er leuker uit dan in een dichte witte envelop.

Dit was de hele stapel.

9 Postcrossing-kaarten, gaan over de hele wereld

Een blind swap voor Tessa

Postzegel swaps

Een aantal kaartenswaps

Het leuke van al dit versturen is, dat je zelf ook weer hele leuke dingen terugkrijgt.

De eerste postzegel swap lag vandaag in de bus, en de rest zal de komende tijd wel volgen.

Alleen heb ik nog een dag nodig om wat dingen te maken: een ABC-quotesnailmail, de F is aan de beurt - een ABC-snail met diverse onderwerpen, bij deze zijn we bij de D. Nog een paar bedankjes maken voor dingen die ik heb ontvangen, en natuurlijk mijn vaste penvriendinnen niet vergeten, die heb ik in de vakantie allemaal wel een kaart gestuurd, maar nog niet allemaal weer een brief gestuurd (wel wat gekregen...)

En tussendoor sporten de kids ook nog 2 keer per week, en jongste ook nog op zaterdag...straks beide weer op zondag vanaf februari, en dan beginnen eind maart de wedstrijden weer...dan kunnen we zien hoe ze de winter zijn doorgekomen.

Kortom, ons leven gaat gewoon door. Soms niet zo leuk, meestal wel leuk, je moet er wat van maken. 

En dat doen we dan ook!

Even een kink in de kabel...20 mei

Ik had inmiddels een hele stapel post verzameld, om te versturen. Nog even bij de kringloop langs, de buit: heeeeel veel kwartetspellen, een bingospel, een lottospel, en nog een paar detectiveboekjes (van Zwarte Beertjes, met een Dick Bruna afbeelding voorop) die ik nog niet had (gelezen).

Daarna nog even een paar broden halen, dan kunnen we weer een paar dagen vooruit.

Alleen toen ging het mis...ik sloeg de bocht om, en zag te laat dat mijn voorgangster een vrij langzaam fietsende fietser voorrang gaf...eerlijk is eerlijk, het fietspad heeft daar voorrang, maar die fietser was nog wel heel ver weg...dat zag mijn voorgangster blijkbaar niet zo. En toen was het BOEM!

Een behoorlijke schade, de motorklep had een flinke klap gehad, en stond krom, er stroomde (waarschijnlijk koel-)vloeistof uit de auto...dus maar niet meer verder rijden, wie weet wat voor klap de motor zelf heeft gehad. En dan maar bellen...politie-komt niet bij alleen blikschade...ANWB-komt niet bij ongevallen, alleen bij pech aan eigen auto...verzekering-melden de schade en adviseren SOS International te bellen...SOS-dossier aangemaakt, en sturen een berger. Mag ik ook de berger van mijn schadebedrijf bellen? Nee mevrouw, dit gaat via een officiële berger, die kan uw auto wel naar het schadebedrijf toe brengen...hoezo inefficiënt?????? Nee, dat zie je verkeerd, dat zijn de regels...

Oké, schadeformulier ingevuld, en na 1,5 uur stond ik bij het schadebedrijf, zonder auto en met een grote boodschappentas vol met spelletjes, post en brood.

Gelukkig had manlief de rest geregeld: jongste zou gaan eten koken (mag het ook spaghetti zijn in plaats van macaroni? Ja natuurlijk, het is jouw feestje vandaag. We zouden nog iemand meenemen naar de training, dus wat eerder weg om hem op te pikken. Toch maar even bellen, dat het misschien wel wat later kan worden. Oudste was ook op het laatste moment thuis, dus maar een bakje met eten mee in de auto, en opeten voordat we onze passagier oppikken. Komt jongste erachter, dat hij zijn broek is vergeten...wilde zich niet eerst omkleden, omdat het zo warm was. Laat hij de broek op het bankje in de gang liggen. Dus ook nog maar even rondbellen, wie er (met zo'n beetje dezelfde lengte) een broek te leen heeft. Gelukkig was er iemand geblesseerd, die zo'n beetje hetzelfde formaat heeft, en hem zelfst kwam brengen...wat een service!

En door alle consternatie ben ik helemaal vergeten om de mega-berg post weg te brengen...morgen maar.

De tijd vliegt voorbij

Jeetje, wat vliegt de tijd voorbij! We zijn alweer 5 dagen verder...en er is alweer genoeg gebeurd.

Het weekend was nog redelijk rustig, alhoewel een logé in huis wel voor opruiming zorgt ;-)
Zaterdag flink aan het opruimen geweest, er moest een bed komen (je gooit zo'n student niet een week op een matras), en ja, dan moet er ruimte gemaakt worden...wat lag er allemaal in de weg? Spullen die doodleuk naar zolder kunnen -1 trapje verder omhoog, dat we dat nou nog nooit gedaan hebben- en daar nu dus ook liggen. Zo moeilijk was dat helemaal niet.

Zondag een bezoekje gebracht aan mijn ouders, om een bed op te halen. Maar we moesten daar wel naar een BMX-wedstrijd kijken, die in Zolder verreden werd. Dus Livestream aan. Zitten we net te kijken, spannend, spannend...belt zusjelief op om te Skypen (vanuit Amerika). Good timing, sis!

Nou ja, het is natuurlijk erg leuk om ze weer te spreken, en ze zitten er gewoon bij op de bank, het duurt dan ook vaak uuuuren, dat mijn ouders met ze Skypen. Maar wel erg leuk, dat dat kan met de technieken van tegenwoordig (word ik al een old wief?)

Tussendoor af en toe op de computer kijken naar de Livestream-wedstrijden, erg spannend als er allemaal bekenden aan meedoen.

Zondagavond het bed in elkaar gezet, opgemaakt en klaar voor de student.
En dan denken: hebben we alles in huis, is alles schoon? Is er genoeg te doen? Ach, en weet je...die pubers zoeken elkaar wel op.

De jongen, die wij in huis hebben, is een hele rustige jongen. Hij wil graag alles weten, wil alles proberen, heel gezellig. En hij praat voortreffelijk Engels. Overdag worden ze wel op school en eromheen vermaakt, en 's avonds gaan ze -dan bij de een, dan bij de ander- chillen met elkaar. Dan hebben de Italianen ook wat aan elkaar.

Omdat zoonlief overal filmpjes van maakt, heb ik de heenreis (3 weken geleden) al gezien, en het is een leuke groep bij elkaar. Ze gaan gezellig met elkaar om, en ze leren er ontzettend veel van. Een ervaring, die ze in hun zak kunnen steken!

Vandaag gaan ze naar een oorlogsmonument/expositie, dat vinden ze enorm interessant. Morgen gaan ze Amsterdam onveilig maken ;-). Zaterdag en zondag zijn 'familiedagen', dan gaan ze met ons op sleeptouw -eens kijken waar we ze mee heen slepen-, maandag is de laatste dag, en gaan ze voorbereidingen treffen voor het 'goodbye-dinner' voor alle betrokken families, inclusief broers en zussen. En dan staan ze dinsdagochtend om 5 uur alweer op school, om te vertrekken naar het vliegtuig...en daarna kan iedereen bijkomen van een mentaal en fysieke drukke week.

Een week...

zonder onze jongste...wie heeft het er moeilijker mee, hij of ik. Ik denk, dat ik dat wel weet, al weet ik dat hij zich prima red daar in Italië.

Door papa afgezet op vliegveld Weeze. En we hebben inmiddels al een paar berichtjes gehad, ze zijn goed aangekomen, en ze hebben slaapplaats gevonden ;-) Pfff, een hele zorg minder.

We gaan ervan uit, dat het een geweldige week wordt. Zoonlief heeft zijn action-cam mee, en gaat de hele week filmen (zijn hobby, en hij wil er verder mee). We zijn heel benieuwd, wat hij ervan maakt. De leerkrachten waren er al heel content mee, hij is de eerste die een filmverslag maakt in al die jaren.

Mams moet deze week maar door zien te komen, ik denk dat de werkdagen gewoon wat langer worden...het komt wel goed, schatje...

Wobby 7 maart 2012 * 2 februari 2014

is niet meer.

Onze kleine Wobby, de 2e hamster van onze jongste is zondagavond overleden. Hij (of zij) was 2 jaar oud, en was de laatste tijd al vrij mager. Wij dachten, dat het kwam omdat Bobby (de 1e hamster van jongste) hem misschien het eten voor de neus wegkaaide. Blijkbaar was hij ziek ofzo. Zondagavond toen jongste naar bed moest, ging hij nog even kijken bij zijn huisdiertjes, en Wobby lag heel raar in het hok. Hij heeft hem eruit gehaald, en bij zich gehouden. Toen dacht hij dat zijn hartje niet meer klopte, en gaf hem aan mij. We zijn naast elkaar gaan zitten op de bank, en ik heb hem vastgehouden. Hij begon heel diep te ademen, en je kon horen dat hij het opgaf. In mijn armen is hij ingeslapen. Jongste heeft hem in een mooi doosje gedaan, de naam en datum er bovenop gezet, en naast zijn bed neergezet.

De volgende dag nadat hij uit school was gekomen, belde hij op: "ik heb Wobby begraven bij de kastanjeboom". Hij kon niet wachten om zijn geliefde huisdiertje zijn laatste eer te bewijzen. Toen opende hij Facebook, en zocht de foto's op waar Wobby opstond: "het zijn er maar 2" zei hij. Gelukkig had ik nog meer foto's van de hamsters, en hebben we alle foto's opgezocht, en er een mooie collage van gemaakt.

Dit had jongste nodig om te verwerken.

Het is heel triest om te zien hoeveel verdriet jongste heeft om z'n kleine grote vriend. De tranen biggelen mij ook over de wangen.

Rust zacht, Wobby

Ze zijn verdwenen, onze buren...

Nadat we al heel verbaasd waren, dat dat huisje in gebruik werd genomen voor permanente bewoning, zijn we nu heel verbaasd dat het huisje zomaar weer helemaal leeg is.

Begin mei zagen we telkens een mereltje naar binnen vliegen met takjes en ander bouwmateriaal. In een voederhuisje, open en bloot aan de achterkant van ons huis

 Ze heeft er een mooi huisje van gemaakt, en bewaakt haar huis met haar leven.
Het zal toch niet, dat ze er eieren gaat leggen...

En ja hoor, toch eieren gelegd...en zowaar in ieder geval 2 merel-baby'tjes. En moeders spreidde telkens haar vleugels over de kleintjes, zodat ze veilig zaten.

 Alleen, op een vrijdagmiddag had ik geen activiteit meer gezien, en geen merel-moeder op het nest...zondagochtend nog steeds niet, dus maar even proberen te kijken.

En inderdaad, er was niets meer om onder haar vleugels te houden, wellicht dat ze onverhoopt op zoek is gegaan naar haar kroost. Klaar om uit te vliegen waren ze nog lang niet, want geen haar en vleugels te bekennen bij de kroost, dus zo laat was het niet. Zou het dan toch té open en bloot geweest zijn, dat een rover het nest leeg heeft gehaald? We hebben niets in het gras en de borders kunnen ontdekken, wat erop kan duiden, maar we zijn er bang voor.

Volgend jaar maar geen nest meer maken, open en bloot, da's zo jammer voor de mereltjes.

Ik wil het anders, maar weet niet hoe...en wat...

Ik wil al een hele tijd een andere kleur in huis, het ziet er nu zo uit

Best wel ruim, alleen wil ik graag witte muren...maar aangezien wij een open keuken hebben, die off white is...ben ik bang, dat dat niet erg bij elkaar past. Ach, soms moet je het gewoon doen.
Maar dan moet de kamer, de keuken, de serre en de gang...want dat loopt allemaal in elkaar door. Dat wordt dus een hele klus, en als we dat allemaal zelf zouden gaan doen, zijn we het hele jaar bezig, en om nou een schilder te laten komen...wordt weer een hele prijzige bedoening. Maar als we beneden aan de gang gaan, onze oudste wil zijn kamer zelf wel doen...maar dat zien wij niet echt zitten, hem kennende ;-) Dus dat zal er ook bij komen. Misschien moeten we maar een (paar) schilder(s) in conclaaf, en kijken wie het gunstigste uitkomt.

Maarrrrr...als er geschilderd gaat worden, wil ik ook de computerkast in de keuken eruit, en daar een mooie witte vitrinekast neerzetten voor glaswerk/servieswerk, maarrrr...dan hebben we van hetzelfde hout ook nog een dressoir, die wil ik er dan ook uit, en daar wat anders voor in de plaats...en eigenlijk, eigenlijk wil ik ook een andere keuken...een mooie stoere witte...of zwarte...of ossebloedrode (en dan ook een ossebloedrode muur in de kamer)...

En dan hebben we de serre nog...daar staat van hetzelfde hout ook zo'n eettafel, met blauwleren stoelen, en een blauw behangen muur (nou is die muur het probleem niet)...met giga rode lampen erboven...dus toch het ossebloedrood misschien?

Maar het probleem is, dat we zoveel kleuren mooi vinden...als we nou de muur in de kamer anthracietgrijs schilderen...dan kunnen we met accessoires kleur toevoegen overal...

Jahaa, het leven valt niet mee...met al die dilemma's die je overal tegenkomt. Meestal zijn we niet zo besluiteloos, maar nu moeten we een keuze maken tussen wit en offwhite...what's in a color!

We denken nog even door...